Op een onbewoond eiland....loopt er niemand voor je neus!

Het is alweer een poos geleden dat ik iets op mn weblog heb gezet, dus tijd voor een nieuw bericht!

Dit berichtje typ ik vanuit het regeringsgebouw, alwaar ik mijn eigen bureau heb kunnen regelen. Dat betekent dat ik een plek heb waar ik enigszins rustig aan mijn onderzoek kan werken, én dat ik gratis internet heb! Helaas is het tijdelijk, want ik gebruik de werkplek van een collega van Ivy die op één van de ‘outer islands' zit. Niemand weet precies wanneer ze terugkomt, want ze moeten wachten op een boot die vanwege het slechte weer voorlopig niet zal varen....

Vandaag is het eindelijk weer een beetje zonnig, na twee weken hevige regen en wind. Het was zelfs zo erg dat het dak van de overburen wegwaaide (zie de foto). Mensen die erg dicht aan zee wonen, moesten tijdelijk ergens anders wonen. Sinds een week verblijft een complete familie bijvoorbeeld in de Kingdom Hall, de kerk van de Jehova's. Soms vond ik die storm wel een beetje griezelig, vooral als ik 's nachts in bed lag en de regen en wind hoorde. Omdat we een golfplaten dak hebben, maakt dat echt onwijs veel herrie en klinkt het alsof Tuvalu nu al vergaat.

Slapeloze nachten heb ik niet alleen vanwege storm, maar ook vanwege andere ongemakjes... Ten eerste is ons huis echt heel gehorig en vindt Foliki het fijn om met Tuvaluaanse hiphop in slaap te vallen. De beats dreunen tot diep in de nacht door het huis. Verder wordt er de hele nacht luid gesnurkt en is onze familie, die al uit dertien personen bestond, uitgebreid met een man uit Samoa die voor drie weken in Tuvalu is voor zijn werk en het nodig vindt elke nacht tekenfilms op zijn laptop te bekijken. Uiteraard zonder koptelefoon en uiteraard draait hij het volume lekker hoog. Maar hiermee kan ik allemaal nog leven (slapen). Vorige week gebeurde er echter iets waardoor ik nooit meer onbezorgd mijn Tuvaluaanse bedje in kan stappen... Dat er muizen in ons huis zitten, wist ik al langer want als ik in bed lig, kan ik ze over de balken zien lopen en ik hoor ze piepen. Op een nacht schrok ik wakker omdat ik dacht dat ik iets over mijn been voelde lopen, maar ik zag niks en besloot verder te slapen. Totdat ik tien minuten later iets harigs over mijn armen en een staartje over mijn gezicht voelde glijden (waarom hebben muizen eigenlijk een staart? Een kat kan er nog mooi heen en weer mee zwieren en er vliegen mee wegslaan, maar dat heb ik een muis nog nooit zien doen). Ik sprong uit mn bed, wat nog niet zo gemakkelijk ging aangezien de klamboe in de weg zat en deed het licht aan. Ja hoor, een muis in mijn bed! En wat nog het vervelendst was, hij zat vast in mijn klamboe dus het duurde een hele tijd voordat hij zijn weg naar buiten had gevonden. Ik bibberend weer terug mn bed in maar heb geen oog meer dichtgedaan die nacht... Nu heb ik mijn bed een stuk van de muur afgeschoven, want de muizen kruipen graag door gaatjes in de muur en gebruikten mijn bed om daar te komen. En mijn klamboe gebruik ik niet meer. Ik denk dat het helpt, want ik heb tot nu toe geen muizen meer in mn bed gehad.

Verder ben ik druk met mijn onderzoek. Het gaat echt goed, ik heb bijna elke dag wel een interview en ik ben druk bezig om ze allemaal uit te werken, wat echt een grote klus is. Ik vind het echt leuk om ermee bezig te zijn en bij mensen thuis te komen om ze te interviewen. Iedereen is heel behulpzaam en meestal weet degene die ik heb geïnterviewd nog wel iemand die bereid is mee te werken, dus zo wordt mijn netwerk steeds groter!

Vorige week is een Japans meisje, Haruna, hier aangekomen. Ze is een jaar jonger dan ik en werkt in een ‘kantoortje' (daar moet je je niet teveel bij voorstellen, het is een soort sta- caravan) tegenover ons huis. Ze is de ambassadrice van Tuvalu Overview, een Japanse NGO die zich inzet voor eco-toerisme, biodiversiteit en wereldwijde aandacht voor klimaatverandering. Eén van hun projecten is het planten van mangroven in de lagoon, om het land te beschermen en de effecten van klimaatverandering tegen te gaan. Elke maand bezoekt Haruna per boot verschillende eilandjes in de lagoon om te kijken hoe het met de mangroven gaat. Vanochtend vroeg ze of ik de volgende keer zin heb om mee te gaan, lijkt me echt heel gaaf! Deze eilandjes zijn ware paradijsjes: witte stranden, blauwe zee, palmbomen... De meeste eilandjes zijn onbewoond, maar op één ervan wonen wel mensen. Het lijkt me een superervaring om dit eilandje te bezoeken, helemaal omdat de populatie niet meer is dan... dertig (een soort Ardennerclub maar dan op n tropsich eiland ipv in het bos... misschien een ideetje voor volgend jaar guys?!).

Dus dit zou dan mijn eerste tripje worden! Dat wordt ook wel eens tijd, want (het klinkt misschien gek) soms is het wel een beetje saai hier. Er is nou eenmaal niet zoveel te doen. Wel raar om te bedenken dat de meeste Tuvaluanen nooit hun eiland verlaten en dus nooit andere delen van de wereld zien... Voor ons is het heel normaal om de auto, trein of vliegtuig te pakken en overal heen te reizen. Echter, het merendeel van alle mensen op aarde zal de plek waar hij geboren is, nooit verlaten! ‘What is your home island?' is een vraag die me regelmatig gesteld wordt. Als ik probeer uit te leggen dat mijn land geen eiland is, vinden de meeste Tuvaluanen dat maar lastig te begrijpen. Laatst vroeg een oude dame mij wat mijn route is op de terugweg. Ik legde haar uit dat ik met het vliegtuig naar Sydney zou gaan en uiteindelijk in België zou landen, waar mijn ouders me komen ophalen en dat we dan met de auto naar huis rijden. ‘Maar kun je daar de grens passeren met de auto?' vroeg ze verbaasd. Ik legde uit dat het gewoon een snelweg is en dat je dan een bordje ziet met Nederland erop en dat je dan de grens over bent. ‘Moet je dan een brug over?' vroeg ze, want ze kon zich gewoon niet voorstellen dat je van het ene land naar het andere kan reizen, zonder dat je daarbij water moet oversteken! Op zich ook niet zo raar, want de landen waar ze over horen zijn Tonga, Samoa, Fiji, Australië en Nieuw- Zeeland, allemaal eilanden dus!

De informatievoorziening is hier ook echt minimaal, áls mensen al een tv hebben, kunnen ze vaak alleen maar Fiji 1 en wat Aziatische zenders ontvangen (zoals in mijn gastgezin). Fiji 1 komt echter alleen met nationaal nieuws, wat een hoog Hart van Nederland- gehalte heeft. Er wordt elke dag bericht over een brand, een tiener die in elkaar is geslagen of over het nationale voetbalteam. Ook de Aziatische zenders sluiten niet echt aan bij de belevingswereld van de Tuvaluanen: laatst was er een documentaire op over een Japanse mevrouw die graag buiten slaapt als het vriest in een door haarzelf ontworpen slaapzak. Veel Tuvaluanen slapen elke dag buiten, niet in de vrieskou maar in de zwoelte en niet met een slaapzak maar met een klamboe!

Ook ben ik nog trouw aan het volleyballen. Doordeweeks is er elke dag training, maar dat vind ik iets teveel van het goede (en ik heb tenslotte ook nog andere verplichtingen als mijn kerkbezoekjes en de Bijbelstudies). De competitie is vorige week van start gegaan, en we hebben al drie wedstrijden gespeeld, waarvan twee gewonnen. De eerste wedstrijd was nogal hilarisch, want mijn teamgenootjes hadden mijn maat nogal verkeerd ingeschat en daardoor een véél te klein shirtje voor me geregeld. Ik snap niet hoe ze maatje xxs voor me hebben uitkiezen, aangezien ik veruit de langste van mijn team ben (maar ook veruit de slankste, misschien verklaart dat het). Gelukkig had ik er een hemdje onder maar het was toch niet heel prettig. Ohja de rest van de teamoutfit bestaat uit een knalgroen rokje (volleyballen in een rokje, wie verzint dat?) met een korte broek eronder. Het is trouwens steeds een verrassing wanneer de wedstrijd plaatsvindt. Aangezien we buiten spelen zijn we afhankelijk van het weer en kan er geen wedstrijdschema gemaakt worden. Laatst zat ik mijn zoveelste visje te verorberen tijdens het avondeten, toen er een meisje uit mn team binnenkwam. Dat ik NU moest meekomen, we hadden een wedstrijd! We speelden trouwens op het sportveld hier, best wel profi geregeld. Een betonnen vloer met echte lijnen en netten en felle lampen aan de zijkant omdat het al donker was toen we speelden. Helaas begon het tijdens de eerste set te regenen en heel hard te waaien, wat het spelen er niet echt gemakkelijker op maakte. En ook niet veiliger, want de vloer werd hartstikke glad dus we gleden omstebeurt uit. Vooral degenen die op blote voeten of slippers volleyen (niet iedereen heeft geld voor gympen) maakten veel uitglijders. Dit was echter geen reden om de wedstrijd te staken, we hebben hem uitgespeeld (en gewonnen).

Gister kwam ik in de supermarkt de man tegen die ervoor heeft gezorgd dat ik met dit team meespeel. Hij kwam naar me toe, en zei dat hij me wilde bedanken en dat hij heel gelukkig is dat ik met het team van zijn eiland (Nukulaelae) meespeel. Echt heel lief!

Nou zoals jullie kunnen lezen, vermaak ik me hier prima, hoewel het dus soms wel een beetje saai is. Een tijdje terug had ik bedacht dat ik wel vrijwilligerswerk wilde zoeken omdat ik daar op zich wel tijd voor heb en ik daardoor nieuwe mensen ontmoet, die ik kan interviewen. Maar nu heb ik het best druk met interviews en mijn onderzoek. Ik denk dat het deel uitmaken van een volleybalteam, de kerkgemeenschap, een gastgezin en elke dag het regeringsgebouw bezoeken wel genoeg is voor het vinden van informanten! Daarnaast hoort het luie leventje nou eenmaal bij een tropisch eiland. In Nederland ben ik gewend altijd ergens mee bezig te zijn, maar dat hoort hier niet. Ik pas me gewoon aan aan het Tuvaluaanse ritme!

Alofa (=liefs)!

p.s. 1 volgende keer ook foto's van mijn volleybalteam in outfit en mijn puletasi!

p.s. 2: ik ben beroemd inTaiwan! (zoek me in de tekst én in de foto's...) check

http://e-info.org.tw/node/52483

Reacties

Reacties

Sterre

Ha Co!
Wat een avonturen weer... Ik vind je verhaal over de grens oversteken heel grappig! Wat een andere belevingswereld!
Tot op Fijiiii
xxx

monique ( vd Ardennen)

He lieve Marthe,

Wat een geweldig verhaal weer!!! Die muis...... ik kan me voorstellen dat het niet echt fijn slaapt. Ik vind het heerlijk om je verhalen te lezen. Dit keer was het bijna een halve roman. '"t geeft wel aan dat je het goed naar je zin hebt, en dat je je goed aan past aan je omgeving. bijbelstudie , kerkbezoek, en vooral ook niets doen. Geniet ervan!!! Dikke kus X

Lotte

Heerlijk om op regenachtige lentedagen jouw tropische (storm) verhalen te lezen! Je huisgenoten zoals je ze beschrijft lijken HEEL erg op Chinezen, met hun onverstoorbaarheid en max volume hun films draaien in public space.. haha. Maarre.. Tuvaluaanse hiphop lijkt me dan wel weer heel gaaf. Stuur eens wat!

Morgen komen Suus en Ing en dan hebben we het even over de vakantie, keep you posted!

XXX Alofa!

Meike (ook vd Ardennenclub :))

Smartie!

Wat een heerlijke muizenverhalen, ik heb er ook ooit eentje op mijn kussen gehad......ben er nooit meer overheen gekomen :p. Mooi die foto van de Kingtide, het is toch wel echt iets heel bizars! Heb je nog iets gemerkt van die Typhoon die ovr Fiji is gegaan vannacht? Ik hoor graag van je,

Dikke kus

Kimmie

Hey Marthe!

Wat een belevenissen, zeg! Zo'n tochtje door de mangroven klinkt te gek! En super dat er nu zoveel mensen bereid zijn om je te helpen met je interviews.
Volleybalrokjes moeten we hier misschien ook maar eens aankaarten bij GI&DI... haha, leuk voor de jongens uit ons team ; )
Had je al gehoord dat we ongeslagen weer gepromoveerd zijn? 15 vd 15 sets gewonnen!!!

Dus wie weet zijn we terug op plek A1 als jij terug komt...

Veel plezier daar!
Liefs Kimmie

Anne

Ha Mart,

Leuk verhaal weer. Grappig om te lezen dat ze daar zo'n ander beeld van de rest van de wereld hebben. En.....je bent echt beroemd in Taiwan, echt grappig om jouw naam en foto ertussen te zien staan.....
Nou, tot horens weer!

Liefs!

Suus

jo mart!

Ik vind het echt onwijs leuk om te lezen hoe je je tijd besteed daar, lekker chillen en tussendoor mensen spreken jee. Te vet dat je in de taiwanese media bent beland! We missen je hier hoor!

x

Frank

Ik heb je gevonden op de Taiwanese site. Wat het betekent weet ik niet, maar dat je beroemd bent is wel duidelijk. Geweldig! ???????????????????????????????????????????????????????????????????Marthe Kolman???????????????????????????????????

Anja

Mart!
Jammer dat ik zaterdag ochtend niet online was - had je graag gesproken!!!

Echt weer een superleuk verhaal! Wel grappig dat zij zich niet kunnen voorstellen dat wij niet allemaal op een eiland wonen. :)
En superlief dat die man jou ging bedanken dat je voor zijn gemeenschap speelt. Echt schattig. Volgens mij heeft mij nog nooit iemand bedankt voor het spelen bij Can't touch this... ;)
Volleyballen hier gaat trouwens goed - we hebben vandaag 3-0 gewonnen van de Doordrinkende Droeftoeters. :) Goed, hé? Ze misten ook wel wat lange mannen, maar goed... We hebben wel vast de eerste 3 punten in de A verzameld! :)
Ik mail je nog wel en hoop je snel te spreken!

Oh ja, bij mij werkt die link niet dus ik kan helaas niet zien hoe beroemd jij in Taiwan bent! Kan je hem misschien nog een keer erop zetten? Ben wel benieuwd!

XXX
Anja

Anja

Oh nog iets. Weet niet of het helpt, maar:

Muizen in bed zijn heel erg, maar bed bugs zijn niet te toppen. En zelfs ik slaap ondertussen weer relaxed... ;)

KUS

Renee

Hey Marth!

Grappig om je naam 2x tussen al die tekens te zien staan! En de meeste foto's op die site kende ik al!
Die heeft Ivy van jou toch?
Gossie, dat je mee mag op zo'n mangrovetocht; lijkt me helemaal te gek! Dat gaat vast weer mooie plaatjes en verhalen opleveren; ik kan haast niet wachten!
Succes en heel veel liefs,
mamza. xxx

Ellis

Hee lieve zus!
Wat een mega leuk verhaal!
Hoe vet dat je mee mag naar de Mangroven! (bij dat woord moet ik altijd denken aan Expeditie Robinson, die ene die ook altijd zei: 'Zantereuver')
Ben jij daar een beetje Madame Koko? daar op die tropische eilandjes :P haha
wel gek om je naam zo te zien staan tussen allemaal gekke tekens op die site, ben wel benieuwd wat er nou over je gezegd is. Maar helaas spreek ik dat taaltje niet..
Tot wederhorens, kijk er naar uit!

Liefs! xx Lufja

Ella

Meis wat een heerlijk verhaal weer om te lezen, zie het allemaal helemaal voor me!Vooral dat s'nachts niet slapen vanwege een heleboel mensen die denken dat niemand last van ze heeft (mijn oordoppen zijn hier heilig!).

Ben blij dat je, je nog steeds zo goed vermaakt, maar snap dat je, je soms een beetje verveeld, je mist toch je eigen dingentjes en een bepaald eigen ritme als je zo ver van huis bent en vooral als je met zoveel mensen in huis woont!

Maar vooral genieten van elke dag, je maakt echt geweldige dingen mee al besef je dat zelf soms pas achteraf! Hoop dat je de komende nachten weer een beetje beter kan slapen!

Liefs!

Ing

En jawel..weer zo'n superverhaal! Haha die muizen in je bed, wat een held ben je ook he! Gister ging ik met Suus en Lot afspreken; zijn naar heel interessante movie geweest: Weapon of War, over het gebruik van seksueel geweld naar vrouwen als wapen in de burgeroorlog in Congo. Wel heftig, maar verder wel gezellige avond hoor! We gaan ws met zn 4-en op vakantie he, superleuk! Verder heb ik een headset gekocht zodat we kunnen skypen, dus mail maar even wanneer dat jou uitkomt, heb je genoeg te vertellen!
Zet 'm op daar met al je bezigheden en hoop dat je je slaap zo zult ontwikkelen dat je vaster gaat slapen (schijnt bij sommige mensen te gebeuren) ! Heb je vast zelf geen invloed op, dus misschien onderwerp voor gebed bij de Jehova's ;)?

Kus

Karel Ankerwouten

He CO!!

Wat een fantastisch avontuur vind je ook niet?
HAHA geweldig!!

ik verwacht wel meer verhalen he?

gegroet K.Ankerwouten

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!